Chociaż na początku XX wieku było wiele krzeseł biurowych o wpływie estetycznym, był to słaby punkt ergonomicznego projektu.Na przykład Frank Lloyd Wright stworzył wiele imponujących krzeseł, ale podobnie jak innych projektantów bardziej interesował go wystrój krzeseł niż ergonomia.W niektórych przypadkach rzeczywiście brał pod uwagę działalność człowieka.Krzesło Larkin Building z 1904 roku zostało zaprojektowane dla maszynistek.Kiedy maszynistka pochyla się do przodu, krzesło również.
Ze względu na słabą stabilność krzesła, które później nazwano „krzesłem samobójczym”, Wright bronił swojego projektu, twierdząc, że wymaga ono dobrej postawy siedzącej.
Krzesło, które wykonał dla prezesa firmy, można było obracać i regulować jego wysokość, uważane było za jedno z najwspanialszych krzeseł biurowych.Krzesło znajduje się obecnie w Metropolitan Museum of Art.
W latach dwudziestych XX wieku pogląd, że wygodne siedzenie powoduje lenistwo, był tak powszechny, że pracownicy fabryk siedzieli na ławkach bez oparć.W tamtym czasie narastały skargi na spadającą produktywność i choroby pracowników, zwłaszcza wśród pracownic.I tak firma Tan-Sad wprowadziła na rynek siedzisko z możliwością regulacji wysokości oparcia.
Ergonomia zyskiwała wówczas na popularności stopniowo w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, jednak termin ten pojawił się ponad 100 lat wcześniej i na pierwszy plan wysunął się dopiero podczas II wojny światowej.Badania wykazały, że po drugiej wojnie światowej wiele prac wymagało siedzenia.Krzesło MAA z 1958 r., zaprojektowane przez projektanta Hermana Millera, George'a Nelsona, było nowatorskie, ponieważ jego oparcie i podstawa odchylały się niezależnie, tworząc nowe wrażenia dla ludzkiego ciała podczas pracy.
W latach 70. projektanci przemysłowi zainteresowali się zasadami ergonomii.Istnieją dwie kluczowe książki amerykańskie: „Measure of Man” Henry’ego Dreyfussa i „Humanscale” Nielsa Diffrienta, które ilustrują zawiłości ergonomii.
Rani Lueder, ergonomista obserwująca krzesło od dziesięcioleci, uważa, że autorzy obu książek w pewnym sensie nadmiernie upraszczają, ale te uproszczone wytyczne pomagają w opracowaniu krzesła.Devenritter oraz projektanci Wolfgang Mueller i William Stumpf, wdrażając te ustalenia, wynaleźli metodę wykorzystania formowanej pianki poliuretanowej do podparcia ciała.
W 1974 roku nowoczesny magnat produkcyjny Herman Miller poprosił Stumpfa, aby wykorzystał swoje badania do zaprojektowania krzesła biurowego.Rezultatem tej współpracy było krzesło Ergon, wprowadzone na rynek po raz pierwszy w 1976 roku. Chociaż eksperci od ergonomii nie zgadzają się z krzesłem, nie zaprzeczają, że udostępniło ono ergonomię masom.
Krzesło Ergon jest rewolucyjne pod względem inżynieryjnym, ale nie jest ładne.W latach 1974–1976 Emilio Ambasz i GiancarloPiretti zaprojektowali „Krzesło Krzesło”, które łączy inżynierię i estetykę i wygląda jak dzieło sztuki.
W 1980 roku praca biurowa była najszybciej rozwijającym się segmentem amerykańskiego rynku pracy.W tym samym roku norwescy projektanci Peter Opsvik i Svein Gusrud wpadli na alternatywny sposób na ból pleców, chroniczne siedzenie za biurkiem i inne problemy zdrowotne: nie siedź, klękaj.
Norweskie krzesło Balans G, które porzuca tradycyjną, pod kątem prostym pozycję siedzącą, wykorzystuje kąt do przodu.Fotelik Balans G nigdy nie odniósł sukcesu.Naśladowcy produkowali te krzesła masowo, nie zastanawiając się poważnie nad ich projektem, co doprowadziło do ciągłego strumienia skarg dotyczących bólu kolan i innych problemów.
Gdy w latach 80. komputery stały się istotną częścią biur, wzrosła liczba raportów o urazach związanych z obsługą komputera, a wiele ergonomicznych konstrukcji krzeseł pozwalało na przyjęcie większej liczby pozycji.W 1985 roku Jerome Congleton zaprojektował siedzisko Pos, które opisał jako naturalne i o zerowej grawitacji, a które również było badane przez NASA.
W 1994 roku projektanci Hermana Millera, Williams Stumpf i Donald Chadwick, zaprojektowali krzesło Allen, prawdopodobnie jedyne ergonomiczne krzesło biurowe znane światu zewnętrznemu.Nowością w krześle jest to, że podtrzymuje kręgosłup lędźwiowy, a w zakrzywionym oparciu wszczepiono ukształtowaną poduszkę, która zmienia się wraz z ciałem, dostosowując się do różnych pozycji, zarówno leżącej, aby rozmawiać przez telefon, jak i pochylonej do przodu, aby pisać.
Zawsze znajdzie się projektant, który podczas badań upije się, kręci i pluje światu w twarz.W 1995 roku, zaledwie rok po pojawieniu się krzesła Allen, Donald Judd, którego Jenny Pinter nazywała artystką i rzeźbiarką, powiększył oparcie i zwiększył zwrotność siedziska, tworząc proste krzesło przypominające pudełko.Zapytany o wygodę, upierał się, że „do jedzenia i pisania najlepsze są proste krzesła”.
Od czasu wprowadzenia krzesła Allen powstało wiele imponujących krzeseł.W międzyczasie słowo ergonomia straciło znaczenie, ponieważ przeprowadzono więcej lepszych badań niż kiedykolwiek wcześniej, ale nadal nie ma normy określającej, czy krzesło jest ergonomiczne.
Czas publikacji: 16 czerwca 2023 r